|
|
Ish kanë nji djal fort i mirë, po ish kan i gemt. Ish
kan zingjin e kish pasë shum mall n’dugajë. Ish marte e e kish marr nji grue
shum t’hijeshme. I shoqi pramje për pramje, kur shkojke në shpi, e mushke ni
qantë me pemë e me omelcina e ja qojke t’shoqes n’shpi me hanger për darkë. E
shoqja edhe kur vijke akshami, dilke e e pritketu dera e, kur vijke burri e
vetke: -
A muj erdhe njeri? A u lodhe? – edhe ja kapke qanten me
i nimue burrit. Ni ditë ky burri kish pas tjera punë e kish harrue me i
prue t’shoqes naj sen n’qantë. Kur e pa grueja pa qant n’dorë, as nuk i tha:
,,A je lodhë, njeri? A muj erdhe?”, po I tha: -
Hou, po ti kanke i gemt! -
Une i gemt jam, - ja priti i shoqi, - po qe ni motmot
me ty qi po rrnoj e ti s’um paske pas kqyrë mue kurr, po e paske pas kqyrë
qanten qka po t’bie me hanger e, sonte qi t’erdha pa qantë, m’pe qi jam i
gemt.
|
|
|